تشخیص زود هنگام آسیب شنوایی نوزادان بستری در بخش مراقبت های ویژه با استفاده ازآزمون گسیل های صوتی گوش

مقدمه: امروزه به خوبی مشخص شده است که سیستم شنوایی برای رشد گفتار و زبان، ارتباط و یادگیری ضروری می باشد. آزمون گسیل های صوتی گوش (oae) یک روش مفید و حساس در ارزیابی افراد با آسیب شنوایی می باشد. مطالعات مختلف نشان داده اند کودکانی که در بخش مراقبت های ویژه بستری می باشند، حدود 20-10 برابر بیشتر از موارد سالم در معرض خطر کم شنوایی قرار دارند. هدف از مطالعه حاضر، ارزیابی شنوایی نوزادان در معرض خطر کم شنوایی از طریق آزمون oae بود. روش کار: طی یک مطالعه مقطعی- تحلیلی، 148 نوزاد در معرض خطر کم شنوایی مراجعه کننده به بیمارستان طالقانی اراک و ابوذر اهواز مورد ارزیابی قرار گرفتند. این نوزادان به شیوه نمونه گیری غیر احتمالی آسان انتخاب گردیده بودند. نتیجه معاینه اتوسکوپی کلیه نوزادان طبیعی بود. آزمون گسیل های صوتی گوش به دو شیوه گذرا ( (teoaeو اعوجاجی (dpoae) در دو گوش نوزادان انجام پذیرفت. در صورتی که نتایج آزمون گسیل های صوتی گوش طبیعی نبود، این آزمون ها مجدداً در یک ماه بعد تکرا ر می گردید. اگر در این مرحله نیز پاسخ نوزاد در محدوده طبیعی قرار نداشت، جهت انجام ارزیابی های تکمیلی تر ارجاع می گردید. تجزیه و تحلیل اطلاعات با استفاده آزمون های آماری کولموگرف اسمیرنوف و تی صورت پذیرفت. نتایج: تعداد 41 و 28 نوزاد در نخستین مرحله ارزیابی ها نتوانستند به ترتیب درآزمون های teoae و dpoae نتایج طبیعی کسب کنند. هم چنین نتایج آزمون های teoae و dpoae در دومین مرحله ارزیابی به ترتیب در 23 و 16 نفر غیر طبیعی بود که از این بین وجود افت شنوایی در نزد 11 بیمار تایید گردید. در 5 مورد از موارد تایید شده، عامل ایجاد کننده کم شنوایی به دلیل مصرف آمینوگلیکوزیدها بود. نتیجه گیری: غربال گری شنوایی نوزادان در معرض خطر کم شنوایی یک رویکرد بالینی مفید در ردیابی آسیب شنوایی می باشد. هم چنین با توجه به شیوع بالای کم شنوایی در جمعیت نوزادان مورد مطالعه (43/7 درصد)، پیش گیری از عوارض این مشکل در این نوزادان اکیدا توصیه می گردد.